در قسمت‌های قبلی زبان روبی و نحوه‌ی نصب آن روی سیستم‌های عامل مختلف بررسی شد. این قسمت را بررسی یک سینتکس زبان روبی پی میگریم.

برای نوشتن برنامه‌ها به زبان روبی میتوانید از ادیتورهای مختلفی مانند atom یا Vim استفاده کنید و تقریبا تمام ادیتورهای معقول از روبی در سطوح متفاوت پشتیبانی میکنند. همچنین میتوانید از یک IDE برای اینکار استفاده کنید. شاید معروفترین IDE برای زبان روبی RubyMine از شرکت JetBrains باشد.

برنامه‌های به زبان روبی در فایلهایی با پسوند rb قرار داده میشوند و با فراخوانی دستور ruby در خط فرمان اجرا میشوند. برای مثال فایلی به نام hi.rb با اجرای دستور ruby hi.rb اجرا میشود.

سینتکس زبان روبی قدری با زبان‌های خانواده‌ی سی تفاوت دارد. بلاک‌ها در روبی شبه‌ پاسکال هستند و بین do و end قرار میگیرند هرچند که میتوان از براکت‌ها نیز استفاده نمود. فاصله‌هایی مثل تبها و فاصله‌هایی که صرفا برای جداکردن دستورات از هم نیستند در روبی مهم نیستند مگر درون رشته‌ها.

روبی  دستورات زبان تقریبا گسترده‌ای به نسبت زبان‌هایی مانند سی دارد و شرط‌ها و حلقه‌ها و ایتریتورها و ... در قالب‌های مختلف در زبان وجود دارند و قابل استفاده هستند. برای ارسال پارامترها به توابع نیازی به قراردادن پارامترها بین ) و ( نیست و اگر استفاده نکنید در روبی خطایی رخ نمیدهد.

استفاده از سمی‌کولن ( ; ) در انتهای دستورات اختیاری است و روبی اجبار به استفاده از این نشانه درپایان دستورات نمیکند.

یک برنامه ساده

در روبی یکی از روش‌ها برای چاپ یک مقدار روی صفحه‌ نمایش استفاده از متد puts است. برای نمایش عبارت Hello, World برنامه به این صورت میشود :
puts "Hello, World" 
برای اجرای برنامه‌ی بالا را در یک فایل با پسوند روبی ( مثل hello.rb ) ذخیره کنید و در خط فرمان همانطور که گفته شد با دستور ruby آن را اجرا کنید :
ruby hi.rb 
که پس از اجرای این دستور اگر همه‌چیز درست پیش رفته باشد باید عبارت Hello, World روی صفحه نمایش چاپ شود.

در قسمت‌های آینده با ساختارهای زبان روبی بیشتر آشنا میشویم.